Αμβρακικός κόλπος, ένας παράδεισος εκπέμπει SOS

αμβρακικός κόλπος

Ο Αμβρακικός κόλπος πήρε το όνομά του από την Αρχαία πόλη Αμβρακία που ήταν χτισμένη στον ποταμό Άραχθο, στη θέση της σημερινής Άρτας. Είναι ένας από τους πιο μεγάλους κόλπους της Ελλάδας. Είναι μια κλειστή θάλασσα, μικρογραφία της Μεσογείου, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, που εκβάλλουν οι ποταμοί Άραχθος και Λούρος . Αυτοί οι δύο ποταμοί , με τα δέλτα τους, σε συνδυασμό με το κλειστό οικοσύστημα, σχηματίζουν λιμνοθάλασσες και καλαμιώνες απίστευτης ομορφιάς και συμβάλλουν στη δημιουργία ενός μοναδικού υδροβιότοπου . Η μόνη έξοδος προς το Ιόνιο, είναι ο πορθμός της Πρέβεζας και ο κόλπος είναι ιδανική περιοχή για τις χελώνες Careta- careta, γιατί εκεί αναζητούν την τροφή τους. Επίσης, αποτελεί επίγειο παράδεισο για πουλιά, ψάρια και δελφίνια. Φημισμένη θεωρείται και η γαρίδα του Αμβρακικού, η λεγόμενη από τους ντόπιους και γάμπαρη, με τη μοναδική , υπέροχη, ακαταμάχητη γεύση τους. Φημίζεται επίσης για τα όστρακά του, τις σαρδέλες, το γαύρο του και πολλά άλλα θαλάσσια είδη.

Από το 2002 στην είσοδο του κόλπου κατασκευάστηκε και δόθηκε στην κυκλοφορία η υποθαλάσσια σήραγγα που συνδέει το Άκτιο με την Πρέβεζα. Στον Αμβρακικό, υπάρχουν 24 λιμνοθάλασσες: Ροδιάς, Τσουκαλιό, Λογαρού, Σακουλέτσι, Κόφτρα-Παλιομπούκα, Μαρτινί, Πλατανάκι, Πλαματερό, Άγριλος, Κατάφουρκο, Μπούκα, Χαλίκι, Ρούγα, Λιμένι, Μικρή και Μεγάλη Σαλτίνη, Άκτιο, Κοκκάλα, Πωγωνίτσα, Ψαθάκι, Βαθύ, Μάζεμα, Τσοπέλη, Βούβαλος. Σε όλο τον Αμβρακικό, αλλά πιο συγκεκριμένα στο λιμάνι της Αμφιλοχίας, κατά τους θερινούς μήνες και πιο συγκεκριμένα τον Αύγουστο παρουσιάζεται το φαινόμενο του φωσφορισμού της θάλασσας, που οφείλεται στη μεγάλη συγκέντρωση μικροοργανισμών, το γνωστό πλαγκτόν. Δυστυχώς, όπως και σε πολλά μέρη της πατρίδας μας τα προβλήματα της ρύπανσης, δεν άφησαν άθικτο και τον Αμβρακικό κόλπο.

Σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από έγκριτες ερευνητικές ομάδες Πανεπιστημίων , ο Αμβρακικός κινδυνεύει από γεωργικά, κτηνοτροφικά, αστικά και βιομηχανικά απόβλητα καθώς επίσης και από τα απόβλητα των μονάδων ιχθυοκαλλιεργειών. Αυτό συμβαίνει διότι ο Αμβρακικός κόλπος είναι ένας ιδιαίτερα κλειστός κόλπος , συνεπώς τα νερά του δεν ανανεώνονται επαρκώς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση του οξυγόνου που υπάρχει διαλυμένο στο νερό και τη δημιουργία του πολύ τοξικού υδρόθειου. Τα λιπάσματα που χρησιμοποιούνται στα χωράφια περνούν στα νερά του κόλπου με δυσάρεστα αποτελέσματα, όπως δερματίτιδες, στομαχικές διαταραχές, ελαφρές βλάβες στο αναπνευστικό σύστημα με ερεθισμό των πνευμόνων, επίδραση στη λειτουργία του ήπατος και των νεφρών, συσσώρευση στο αίμα τοξικών ουσιών και τελικά μεταλλαξογόνο και καρκινογόνο δράση. Αυτές οι τοξικές ουσίες δρούν μαζί με το κάπνισμα και τη χρήση οινοπνευματωδών ποτών και επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Ο Αμβρακικός κόλπος προστατεύεται από τη συνθήκη του Ramsar, ως τόπος με τεράστιο οικολογική αξία. Όμως αντί για αυτό , μονάδες βιοτεχνίας, μικρές βιομηχανίες και μονάδες μεταποίησης, πετούν ανεξέλεγκτα τα υγρά και τα στερεά τους απόβλητα. Σύμφωνα με μελέτες των Πανεπιστημίων Πατρών και Ιωαννίνων, το οξυγόνο κάτω από τα 35 μέτρα, δεν υπάρχει καθόλου, ενώ κάτω από τα 25 μέτρα, είναι ελάχιστο. Αυτό σημαίνει ότι κάτω από τα 35 μέτρα, δεν υπάρχει καθόλου θαλάσσια ζωή. Αν σκεφτούμε ότι ο κόλπος αυτός είναι ο μοναδικός στη Μεσόγειο, τύπου φιόρδ, όπως στις σκανδιναβικές χώρες, και ότι έχει μεγάλο βάθος, περίπου 40-60 μέτρα, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες θαλασσίων νερών που μένουν χωρίς καμμία απολύτως ύπαρξη ζωής. Αυτό σημαίνει ότι ο πληθυσμός της περίφημης γάμπαρης μειώνεται δραματικά. Αν θέλουμε να έχουμε αύριο σε αυτόν τον πανέμορφο τόπο, στην Ήπειρο, είναι απόλυτη ανάγκη να δημιουργηθούν μονάδες βιολογικής επεξεργασίας των οικιακών και κτηνοτροφικών αποβλήτων και να σταματήσει ή τουλάχιστον να ελαττωθεί η εισροή φωσφορικών λιπασμάτων και πιο γενικευμένα, λιπασμάτων στα νερά του κόλπου.

Η προβληματική ανακύκλωση των νερών του κόλπου λόγω των φραγμάτων της ΔΕΗ στον Άραχθο και στο Λούρο, σε συνδυασμό με την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών, και την κατασκευή του νέου λιμανιού στην Πρέβεζα, ελάττωσε κατά πολύ το άνοιγμα στο στόμιο του κόλπου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την επιβράδυνση της ανανέωσης των νερών και τη μεγαλύτερη ρύπανσή του. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αμβρακικός, έχει χαρακτηριστεί ως Εθνικό Πάρκο, αλλά κινδυνεύει να γίνει «Πάρκο» Ιχθυοκλωβών, αφού υπάρχουν και δραστηριοποιούνται πάρα πολλές μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, πολλές από αυτές λειτουργούν παράνομα. Κι ας μην ξεχάσουμε τον υπέροχο Αργυροπελεκάνο, που απαντάται όλο το χρόνο στον Αμβρακικό και είναι ο μοναδικός σε όλη την ΕΕ που βρίσκεται σε παράκτιες λιμνοθάλασσες και συμβιώνει αρμονικά με ρινοδέλφινα και γλάρους. Ας αφήσουμε λοιπόν τη Μάνα Φύση να κάνει τη δουλειά της και να μην καταστρέψουμε στο όνομα της «ανάπτυξης» το σπάνιο αυτό οικοσύστημα που απλόχερα μας έχει χαριστεί.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ