Αγαπητοί αναγνώστες, συγχωριανοί, φίλες και φίλοι, είμαι χαρούμενος που μπορούμε ξανά και επικοινωνούμε μέσω της στήλης της εφημερίδας Ηπειρωτικά Νέα. Θεώρησα φρόνιμο να αναδείξω μέσα από τις λιγοστές αυτές γραμμές το μέγα ζήτημα κατ’ εμέ, που αφορά την επιτακτική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της Ηπείρου. Από το βήμα που μου δίνεται, τονίζω ότι η προστασία του αποτελεί χρέος και υπόθεση προσωπική του κάθε υπεύθυνου ατόμου που αντιλαμβάνεται το μέγεθος τουπροβλήματος και διαισθάνεται πως ο εφιάλτης της επόμενης μέρας δεν θα αργήσει να γίνει πραγματικότητα.
Η Ήπειρος, αυτή η μοναδική ζούγκλα στην καρδιά της Ευρώπης, συγκεντρώνει αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό προστατευόμενων περιοχών σε ολόκληρη την ελληνική περιφέρεια.
Η περιφέρεια της Ηπείρου διαθέτει δύο από τους δέκα μεγαλύτερους εθνικούς δρυμούς της Ελλάδας, τον εθνικό δρυμό Βίκου – Αώου και τον εθνικό δρυμό Πίνδου – Βάλια Κάλντα, σημαντικούς υδροβιότοπους όπως της λίμνης Παμβώτιδας, το Δέλτα του Καλαμά και του Αμβρακικού, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ευαίσθητες περιοχές και εντάχθηκαν στο πανευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Η παρθένα γη της Ηπείρου χαρακτηρίζεται από άγρια ομορφιά γεννημένη από το τοπίο των αντιθέσεων και τον αρμονικό συνδυασμό πανύψηλων βουνών που κλείνουν ανάμεσά τους ποτάμια, δάση, φαράγγια, λίμνες, κοιλάδες, πηγές με άφθονο νερό. Παράλληλα, διαθέτει μαγευτικές ακτές στα παράλια του Ιονίου και του Αμβρακικού κόλπου. Με την ίδρυση του εθνικού πάρκου Βόρειας Πίνδου και του εθνικού πάρκου Τζουμέρκων οριοθετήθηκαν ζώνες προστασίας σε όλες αυτές τις περιοχές.
Δυστυχώς, η οικολογική ισορροπία της Ηπείρου απειλείται σοβαρά και ο κίνδυνος να ανατραπεί είναι πλέον ορατός και προ των πυλών. Τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν διάφορες εταιρείες πετρελαίου που επιδιώκουν την εξόρυξη υδρογονανθράκων σε έκταση 4000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, κατασκευαστικές εταιρίες ανεμογεννητριών και βιομηχανικών αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων οι οποίες διεκδικούν τμήματα της ηπειρώτικης γης, αλλά και άλλες κατασκευαστικές τεχνικών έργων όπως τα φράγματα στα
ποτάμια. Ο απώτερος σκοπός των εταιρειών αυτών, που δεν είναι άλλος από το αλόγιστο κέρδος, σε συνδυασμό με τον ανεύθυνο και ξεπερασμένο εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό θέτουν σε κίνδυνο το ηπειρώτικο περιβάλλον και προκαλούν τις έντονες αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών και φορέων.
Το πρόγραμμα εξορύξεων υδρογονανθράκων υποθηκεύει το φυσικό περιβάλλον και ένα μέρος της Ηπείρου έχει ήδη παραχωρηθεί ή βρίσκεται υπό καθεστώς παραχώρησης σε επιχειρήσεις πετρελαίου. Με μια μικρή έρευνα, μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί τις καταστροφικές συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Φτάνει μόνο να σημειώσουμε ότι οι εργασίες γεώτρησης και τοποθέτησης εκρηκτικών σε βάθος λίγων μέτρων, εκτός από την διατάραξη και επιβάρυνση, είναι δυνατόν να προκαλέσουν ακόμη και σεισμική δραστηριότητα. Τα ποτάμια μας όπως ο Αώος, ο Άραχθος, ο Καλαμάς, ο Βοϊδομάτης, όλες οι προστατευόμενες περιοχές και όλα τα είδη ζώων κινδυνεύουν!
Παράλληλα, η ανεξέλεγκτη και απεριόριστη αδειοδότηση βιομηχανικών αιολικών, ακόμη και εντός ζωνών Natura, προκαλεί δικαιολογημένα την οργή μας. Όλα αυτά, τη στιγμή που τα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι αιολικοί σταθμοί πηγής ηλεκτρικής ενέργειας έχουν επιβλαβείς συνέπειες για την ακεραιότητα των προστατευόμενων οικοτόπων. Οι επιπτώσεις δεν προέρχονται μόνο από την λειτουργία των ΑΣΠΗΕ, αλλά και από τα μεγάλα τεχνικά έργα που τους συνοδεύουν, ήτοι χωματουργικά, εκσκαφές , οδοποιία, δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος και άλλα πολλά.
Στο ερώτημα που τίθεται πλέον και αφορά την στάση και συμπεριφορά μας απέναντι στον κίνδυνο, η απάντηση είναι μία και ξεκάθαρη. Την γνωρίζουμε όλοι μας και αποτελείται από μια λέξη μόνο: OXI. Δεν θα είμαστε συνεργοί σε τέτοιου είδους εγκληματικές πράξεις. Είμαστε υποχρεωμένοι να παραδώσουμε αυτή τη γη καθαρή και αμόλυντη στην επόμενη γενιά, έτσι ώστε να κάνει και αυτή το ίδιο με τη σειρά της στη συνέχεια. Είμαστε
υποχρεωμένοι να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε και να ενημερώσουμε σχετικά με την καταστροφή και τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την άνομη κατάληψη και καταπάτηση γης που εντέχνως επιδιώκεται. Είναι χρέος μας να διαχωρίζουμε το πραγματικό εθνικό συμφέρον από την κερδοσκοπία και να αντιληφθούμε ότι θα χρειαστεί να στραφούμε στην εκμετάλλευση του πραγματικού ενεργειακού πλούτου, σε ήπιες και καθαρές μορφές
ενέργειας και εξοικονόμησης. Οφείλουμε να προστατεύουμε το περιβάλλον και να λυτρωθούμε από την κερδομανία, ειδάλλως θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκτονία. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι δε βασιλεύουμε πάνω στη φύση, δεν μας ανήκει η γη, αλλά εμείς της ανήκουμε. Με άλλα λόγια, είμαστε απλά φιλοξενούμενοι!
Κλείνω με τα λόγια του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη ” … η Ήπειρος, είτε ένεκεν της γεωγραφικής αυτής θέσεως είτε ένεκεν της φύσεως των τέκνων αυτής, υπήρξεν η ακρόπολις, το ιερόν βήμα, ένθα ο νέος Έλλην ηδυνήθη να προφυλάξει ως άρτον προθέσεως την ιδέαν της καταγωγής αυτού και τας ελπίδας του μέλλοντος…”
Το άρθρο, θα μου επιτρέψετε να το αφιερώσω στη μνήμη του “δασκάλου” Κώστα Μπατσή, που μας έμαθε να αγαπάμε τον τόπο μας και να προστατεύουμε την ηπειρώτικη κουλτούρα !
